Poza pięknymi panoramami towarzyszącymi rowerzystom na Żelaznym Szlaku dodatkową atrakcję mogą stanowić zabytki znajdujące się w Gminie Godów. W Łaziskach nieopodal nowowybudowanej ścieżki (ok. 1km na zachód ul. Powstańców Śląskich od zjazdu na ŻSzR) jest to drewniany Kościół Wszystkich Świętych. Jeden z najstarszych drewnianych kościołów na Śląsku i w Polsce. Jeszcze do niedawna przeważał pogląd, że kościół został wybudowany w 1579 roku, gdyż taka data została wyryta na belce obok bocznego wejścia do świątyni. W maju 1998 roku w trakcie remontu świątyni, po zdjęciu desek szalunku, odkryto na ścianach nawy niezwykle cenne polichromie opatrzone datą „1560”. Założono, iż kościół musiał powstać o wiele wcześniej, aby polichromie mogły w nim zostać namalowane. Za jego wcześniejszym powstaniem przemawiały także niektóre szczegóły architektoniczne kościoła: wyraźnie gotyckie cechy – smukłe proporcje czy wsparcie konstrukcji dachu na stojącej pośrodku nawy ośmiobocznej kolumnie. W 2008 roku wykonano badania dendrochronologiczne próbek drewna pobranych w kościele w Łaziskach. Z ich analizy wynika, iż prawie cały materiał budowlany pozyskano w latach 1466-1467. Układ przestrzenny kościoła drewnianego w Łaziskach tworzy jego korpus i dostawiona od zachodu wieża. W skład korpusu wchodzi nawa, założona na planie zbliżonym do kwadratu, oraz węższe i prostokątne prezbiterium. Ściany korpusu kościoła, zbudowane z ociosanych belek sosnowych spoczywają na fundamentach z dębowych klinów, co stanowi niezwykłą rzadkość w drewnianym budownictwie sakralnym. W północnej ścianie kościoła można oglądać osobliwą pamiątkę po działaniach z końca II wojny światowej: dużą wyrwę spowodowaną w kwietniu 1945 roku przez pocisk artyleryjski, który wpadł do nawy i nie wybuchł. Dla upamiętnienia tego wydarzenia, które mogło mieć tragiczne skutki postanowiono zachować w ścianie otwór po pocisku i przesłonić go szybą z wymalowanym na niej symbolem Opatrzności Bożej. Wspaniałym dopełnieniem wystroju kościoła jest jego polichromia. Jest ona naniesiona bezpośrednio na belkach zrębowych ścian, po uprzednim wypełnieniu spoin między nimi i zagruntowaniu. Malowidła pochodzą z 1560 roku. Przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Pełniły one kiedyś funkcję ,,Bibli Pauperum” - ,,biblii dla ubogich”. Przekazywała ona za pomocą obrazów ściennych głoszoną przez Kościół naukę i prawdy wiary. Malowidła przedstawiają m. in. Stworzenie świata, wyjaśniają historię grzechu pierworodnego, przywołują scenę Zwiastowania Marii Panny oraz śmierć Chrystusa na krzyżu. Na zewnątrz kościoła znajduje się średniowieczny krzyż pokutny wmurowany w ogrodzenie oraz kamienna średniowieczna kropielnica.